Jeffrey Sachs, wereldbefaamd en wel gerespecteerd, uitte in 2014 al bezwaren tegen TPP en het TAFTA akkoord. Zoek de verschillen!
Dit is een vertaling van het artikel uit de Huffington Post.
"Econoom Jeffery Sachs zegt Nee tegen TPP en TAFTA handelsakkoorden"
Hoofdthema zijn de twee handelsakkoorden die elites van de politieke partijen uit de VS momenteel onderhandelen met de elites van bedrijven uit andere landen: het Trans-Pacific Partnerschap (TPP) en het Trans-Atlantisch Vrijhandelsakkoord (TAFTA) (ook gekend onder TTIP).
De grote trekpleister was Jeffrey Sachs, econoom aan de Universiteit van Colombia en professor Duurzame Ontwikkeling, hij leidt ook het Earth Instituut. Sachs is wereldbefaamd als hoogleraar in economie, voortrekker van duurzame ontwikkeling, voormalig adviseur bij de Verenigde Naties, auteur van bestsellers en geëngageerd columnist wiens columns maandelijks in meer dan 100 landen verschijnen.
Zonder het te moeten hebben over het niet zo populaire Fast Track mechanisme dat nodig zou zijn om deze twee handelsakkoorden goed te keuren, geeft Sachs vijf inhoudelijke redenen waarom dit soort akkoorden nefast zijn voor ons.
Beide politieke partijen willen mordicus de TPP en TAFTA akkoorden doordrukken als mirakeloplossingen voor economische groei en werkgelegenheid. Toen ik hem op het eind van zijn presentatie vroeg of een van de verdragen een positieve invloed kon hebben op de groei in de VS, antwoordde Sachs heel persoonlijk, maar daarom niet minder belangrijk:
"In algemene woorden zou ik zeggen dat deze handelsverdragen het soort globaliseringsproces dat we nu zien verder zullen onderbouwen en versterken. Ik ben niet tegen globalisering, zeker niet omdat buitenlandse investeringen, internationale productiesystemen, investeringen over de grenzen heen hun nut bewijzen. Maar ik ben wel helemaal tegen de manier waarop we het nu regelen. Het is zelfs een grote ontgoocheling, want ik promoot de globalisering doorheen mijn werk als adviseur, omdat ik geloof dat globalisering meer menselijkheid en waardigheid kan voortbrengen, met winnaars én verliezers, met het behoud van standaarden rond herverdeling, met aandacht voor de armen, met oplossingen voor marktfalen zoals milieucrises en financiële crises. Maar de manier waarop we vandaag globaliseren haalt alles naar beneden en focust alleen op investeringen. Op zich niet verwonderlijk, want onze regering leeft van de lobby, dus oogst je wat je zaait als je de farmaceutische of financiële sector als hoofdonderhandelaars aan de tafel zet. Je krijgt enge belangenverdediging en het zicht op het groter plaatje is weg.
Ik kan niet meteen concrete cijfers geven over het handelstekort, maar ik zou zeggen dat het soort globalisering dat we nu hebben – met in zekere zin een vergroting van de taart – dit doet tegen een zeer hoge kost voor de armen, voor veel armen, met meer ongelijkheid, meer financiële crises, en een niet te voorspellen milieucatastrofe tot gevolg. Niets in deze twee handelsakkoorden, lijkt de koers te veranderen, zelfs integendeel, het gaat alleen sneller. Dit zijn geen oplossingen voor de 21ste eeuw die vertrekken vanuit onze doelstellingen: dit zijn akkoorden uit de vorige eeuw die de gebrekkige globalisering alleen maar verder zetten.