Raadpleging en inspraak in het kader van de Europese richtlijn Omgevingslawaai - parlementaire vraag E-4545/2011

• 2011-06-27
• Democratie & mensenrechten

In het kader van de Europese richtlijn Omgevingslawaai (Richtlijn 2002/49/EG van het Europees Parlement en de Raad van 25 juni 2002 inzake de evaluatie en de beheersing van omgevingslawaai) keurde de Vlaamse Regering, na openbaar onderzoek, de actieplannen omgevingslawaai goed voor de agglomeraties Antwerpen en Gent. Deze actieplannen werden gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad en zouden reeds bezorgd zijn aan de Commissie.

Tegen de geluidsplannen van Antwerpen en Gent werd echter oppositie gevoerd door verscheidene actiegroepen. Over de actieplannen werd een publieke raadpleging georganiseerd met mogelijkheid tot inspraakreacties. Het is echter niet duidelijk of en in hoeverre de opmerkingen en bezorgdheden van deze groepen in acht werden genomen bij het opmaken van de plannen voordat zij werden goedgekeurd en overgemaakt aan de Commissie.

Artikel 8, lid 7, van de richtlijn bepaalt dat “de lidstaten er zorg voor dragen dat het publiek wordt geraadpleegd over voorstellen voor actieplannen, dat het vroegtijdig reële mogelijkheden krijgt voor inspraak in de opstelling en toetsing van de actieplannen, dat de resultaten van die inspraak in aanmerking worden genomen en dat het publiek over de genomen besluiten wordt geïnformeerd”.

Kan de Commissie duidelijkheid scheppen over de concrete uitvoering van deze bepaling? Welke vorm dient deze raadpleging en inspraakmogelijkheid aan te nemen? Hoe dient de overheid aan te tonen en te motiveren in hoeverre zij bij het opstellen van de actieplannen rekening heeft gehouden met de opmerkingen die werden geformuleerd in het kader van de raadplegings- en inspraakprocedure?

***
ANTWOORD VAN COMMISSARIS POTOCNIK (op 27 juni 2011)

Voor de tenuitvoerlegging van richtlijnen, en dus ook voor de tenuitvoerlegging van artikel 8, lid 7, van Richtlijn 2002/49/EG , zijn de lidstaten verantwoordelijk. Het zijn de lidstaten die beslissen op welke wijze zij deze bepaling inzake raadpleging van het publiek ten uitvoer leggen en erop toezien dat de richtlijn volledig wordt nageleefd. Het spreekt evenwel vanzelf dat de raadpleging van het publiek moet plaatsvinden vóór de vaststelling van het plan en dat het publiek moet kunnen nagaan of van zijn opmerkingen nota werd genomen en of zijn opmerkingen in aanmerking werden genomen. Dat laatste impliceert dat de autoriteiten moeten uitleggen welk gevolg zij aan deze opmerkingen geven. In de richtlijn is evenwel niet vereist dat de autoriteiten met de opmerkingen van het publiek moeten instemmen.

De Commissie heeft, wat de door het geachte Parlementslid aangehaalde punten betreft, geen weet van verzuim bij de tenuitvoerlegging van de richtlijn. Indien de Commissie meer gegevens ontvangt die het bewijs leveren dat men (mogelijkerwijs) bij de tenuitvoerlegging van de richtlijn tekort is geschoten, zal zij de zaak onderzoeken.