Durban: geen tijd te verliezen!

• 2011-12-05
• Klimaat & energie

Na de teleurstellende afloop van de top in Kopenhagen in 2009, is Durban cruciaal voor het uitstippelen van een pad naar een mondiaal klimaatakkoord om de wereldwijde temperatuurstijging te kunnen beperken tot twee graden Celsius. Zelf ga ik niet naar Durban, maar mijn collega's Bas Eickhout (Nederland), Satu Hassi (Finland) en Yannick Jadot (Frankrijk) zijn er wel, en die houden me dag-aan-dag op de hoogte van de belangrijkste gebeurtenissen. U kan hun verslag (in het Engels) volgen op de link onder dit artikel.

De grootste vervuilers, China en de VS, dwarsboomden een akkoord in Kopenhagen. Maar dit jaar kan de EU een sleutelrol vervullen in het smeden van een overeenkomst en het herwinnen van vertrouwen. Meer dan ooit zal het gaan over het enige mondiale klimaatakkoord dat we hebben, het Kyoto-protocol. Dat loopt eind volgend jaar af. Landen zoals Japan, Canada en Rusland willen Kyoto niet verlengen. De Verenigde Staten hebben het nooit geratificeerd. Ontwikkelingslanden kijken daarom naar Europa om in ieder geval te behouden wat we al op tafel hebben liggen.

Wachten op Godot?

Europa kan makkelijk instemmen met een vervolg op Kyoto en nieuwe doelstellingen om de opwarming van de aarde tegen te gaan. In Europa hebben we namelijk al een doelstelling die verankerd is in wetgeving: twintig procent minder broeikasgassen in 2020. De EU kan zo een hand uitsteken naar de ontwikkelingslanden en met hen een alliantie vormen, om zo de druk op de andere vervuilers op te voeren. Maar in plaats hiervan verbindt de EU allerlei voorwaarden aan een vervolg op Kyoto en blijft ze zeggen: "Alléén als anderen ook meedoen!" Maar anderen doen niet mee en zo kan iedereen naar elkaar blijven wijzen en komen we geen stap verder. De strategie van Europa om te wachten tot iedereen op hetzelfde moment springt, heeft in Kopenhagen duidelijk gefaald. Toen riep de EU dat ze haar doelstelling zou verhogen naar dertig procent minder CO2-uitstoot als andere landen ook zouden bewegen. Dit heeft er uiteindelijk toe geleid dat de EU bleef zitten met een achterhaald en niet ambitieus klimaatdoel van twintig procent.

De tijd dringt

In Durban moet het roer om. We hebben de sleutel in handen om de vastgelopen onderhandelingen nieuw leven in te blazen. Daarvoor moet de EU eensgezind een vervolg op het Kyoto-protocol omarmen, haar eigen klimaatdoel verhogen naar dertig procent minder CO2-uitstoot en niet langer op de VS blijven wachten. Er is geen tijd te verliezen.

We hebben nog maar vijf jaar om het tij te keren en onomkeerbare klimaatverandering te voorkomen. Europa moet haar rol aan de zijlijn inruilen voor een koppositie en zich als klimaatleider gaan gedragen. Zelfs in crisistijd kijkt Europa vooruit. Groene investeringen, duurzame energie en innovaties zijn de weg uit de huidige economische crisis en kunnen ons behoeden voor een volgende crisis, de klimaatcrisis.

Bart Staes