Europese kieskring haalt het helaas niet

• 2018-02-07
• Democratie & mensenrechten Europa in de wereld

Het Europees Parlement stemde vandaag over twee rapporten die bepalend zijn voor de volgende Europese verkiezingen. “Het begraven van de transnationale kieslijsten en dus het creëren van een Europese kieskring, betekent dat het Europees Parlement vandaag een historische kans laat liggen”, aldus Bart Staes (Europees parlementslid Groen). "Dat is uiteraard jammer, maar het betekent nu ook weer geen zwarte dag voor de Europese democratie. Die kan ook op andere manieren worden versterkt."

Het eerste rapport over de samenstelling van het Parlement werd op 23 januari in de commissie Constitutionele Zaken goedgekeurd. Het stelde een herverdeling voor van de 73 Britse parlementszetels die vrijkomen door Brexit. Die verdeling zou zijn neergekomen op 27 extra zetels voor die lidstaten die een beetje 'onder vertegenwoordigd' zijn, 19 zetels voor mogelijke toekomstige nieuwe lidstaten en 27 voor de transnationale lijsten. “Voor ons was het idee van de transnationale kieslijsten een logische gedachte”, voegt Staes toe. Maar de 46 vrijkomende zetels zullen dus niet gebruikt worden in de volgende legislatuur 2019-2024, maar in de reserve gehouden worden bij de mogelijke toetreding van nieuwe lidstaten.  

Het tweede rapport herbevestigt de procedure van de zogeheten 'Spitzenkandidaten' (die gebruikt werd in 2014) voor de Europese verkiezingen van 2019. De Spitzenkandidaten was een nieuwe formule in 2014, waarbij de politieke families een kandidaat naar voren konden schuiven die de Europese Commissie zou gaan leiden. "Dat idee is in die zin goed omdat het leidt tot meer Europees politiek debat voor Europese burgers over nationale grenzen heen. Transnationale lijsten hadden dat effect nog kunnen versterken."  

“De christendemocraten van de EPP (CD&V) wilden geen transnationale lijsten, vooral omdat ze zeker willen zijn dat ze als grootse politieke familie de opvolger van Juncker kunnen aanduiden. Zoals wel vaker dragen de christendemocraten in deze een grote verantwoordelijkheid. Dankzij een bewuste keuze om niet mee te stappen in het verhaal van de verdieping en verruiming van het Europese democratische proces, tonen ze opnieuw dat hun Europese toewijding en het algemeen belang zijn grenzen kent."

"Aan de andere kant: een sterkere democratie van de Europese Unie valt of staat niet bij transnationale lijsten. Een gezonde democratie heeft vooral nood aan waakhonden, aan kritische parlementsleden en kritische journalisten, aan gedegen onderwijs, aan onafhankelijke instituten. Dat zijn allemaal zaken die we nu al kunnen realiseren, daar hebben we geen institutionele hervormingen voor nodig,” relativeert Staes.