Hoe Bush van een havik een koekoeksjong maakt
V
an alle Amerikanen die op de wereld rondlopen is er maar één geschikt om voorzitter van de
Wereldbank te worden en dat is Paul Wolfowitz. Tenminste: dat is wat je geneigd bent te denken als je de reactie
van federaal minister van Financiën Didier Reynders op deze kandidatuur hoort. "Er is maar
één kandidaat" ... En dus zal die het worden. Dat uitgerekend iemand die behoort tot een politieke
kaste die op valse gronden een oorlog is begonnen met een oliestaat nu voorzitter wordt van een instelling die
tot doel heeft de armoede in de wereld te doen afnemen is een cynische grap.
Amper een maand geleden, bij het bezoek van president Bush aan Europa, werd door tal
van Europese leiders met nauwelijks verholen trots gezegd dat de plooien met de VS weer waren gladgestreken.
Zelden werd een president met zoveel honneurs ontvangen in Brussel. Vergeten waren de moeilijke transatlantische
relaties, het gebrek aan verantwoordelijkheid voor Kyoto, de niet-erkenning van het Internationaal Strafhof of
de schampere houding ten opzichte van de Verenigde Naties. De Amerikaanse president wilde ieders vriend weer
zijn en weinigen die hem durfden tegenspreken.
O p 30 maart landde Paul Wolfowitz, Amerikaans staatssecretaris van Defensie, in Brussel.
Zijn bezoek bracht geen extra verkeershinder met zich mee, maar was daarom niet minder belangrijk. Wolfowitz
kwam de Europese Unie ervan overtuigen dat hij de meest geschikte kandidaat is om de Wereldbank te leiden. De
meest markante parallel die dit bezoek vertoonde met dat van Bush is dat niemand de gast durfde tegenspreken. Al
was het maar om de recente en broze Europees-Amerikaanse verzoening niet in gevaar te brengen.
"Het gaat niet zozeer om de persoon, maar om zijn programma", aldus
Reynders. Mag je minstens twijfelen aan iemand die de wereld vertrouwd maakte met het begrip preventieve oorlog?
Zou zo iemand bereid zijn om zelfs maar de dialoog aan te gaan over de kwijtschelding van de schulden van de
armste landen? Zou hij de Wereldbank meer transparant en democratisch willen maken? Of gelooft iemand met zo'n
achtergrond meer in het adagium 'Vrijhandel in plaats van ontwikkeling'? Het is een overweging die de Europese
leiders moeten maken, wanneer ze oordelen over Wolfowitz' kandidatuur.
Bush mag dan al zijn regering willen zuiveren van de meest neo-conservatieve elementen
- zie ook Bolton bij de Verenigde Naties, hij zadelt er wel de rest van de wereld mee op. Hij maakt van een
havik in zijn regering, een koekoeksjong in de Wereldbank. Bush' verdediging dat Wolfowitz een voorzitter zal
zijn van en voor iedere betrokkene is niet meer dan een politiek standaardargument. Te vermoeden valt immers dat
de VS met deze strategische zet enerzijds hun neo-conservatieve greep op de wereld willen versterken en
anderzijds goodwill zullen trachten te creëren bij die landen die bereid zijn de Amerikaanse zienswijze bij
te treden.
H et is de taak van
de Wereldbank om overheden in ontwikkelingslanden bij te staan in hun strijd tegen armoede. Dat doet ze
financieel en met technische bijstand in een brede waaier van projecten (bouwen van scholen, aanleg van wegen,
...). Met Wolfowitz krijgt deze instelling iemand aan het hoofd die in zijn hele carrière de Amerikaanse
buitenlandse politiek gezien heeft als eentje van militaire kracht en de durf om die te gebruiken. Hij
vertegenwoordigt alles wat wij Europeanen niet willen. Het is een uitgesproken unilateralist. Daarom moet Europa
zeer sceptisch zijn of hij wel de juiste persoon is om aan het hoofd te komen van een van de belangrijkste
multilaterale organisaties ter wereld. Hij heeft zeer weinig ervaring in ontwikkelingsmateries, maar wordt wel
verondersteld de belangrijkste instelling voor ontwikkelingsbeleid te gaan leiden.
E r is nood aan een andere kandidaat voor de functie van
voorzitter van de Wereldbank. De aandeelhouders hiervan, en met name de ontwikkelingslanden, zouden een grotere
zeg moeten hebben en het hele selectieproces zou meer transparant en meer democratisch moeten gebeuren. In deze
ben ik het volledig eens met Joseph Siglitz, voormalig hoofdeconoom van de Wereldbank en Nobelprijswinnaar: "De
juiste generaal kiezen in de oorlog tegen armoede is geen garantie voor succes, maar de verkeerde generaal
aanwijzen, verhoogt in ieder geval de kansen op een mislukking." Nu de relatie tussen Europa en de VS weer wat
hechter is, kan Europa de kans niet laten liggen om zijn partner te waarschuwen voor een verkeerde keuze. Het
Europees Parlement moet terszake het voortouw nemen en durven vaststellen en aanklagen dat de Raad van Ministers
fout bezig is. Vandaar de absolute noodzaak aan een debat over de benoeming van Wolfowitz tot voorzitter van de
Wereldbank. De Europese groenen proberen alvast het punt te agenderen
tijdens de plenaire vergadering van het Europees Parlement in Straatsburg gedurende de week van 11 april
aanstaande.
Bart Staes
Europees
Parlementslid voor Groen!