Gebrek aan betrokkenheid constitutionele regio's bij Europese besluitvorming en toekomst van de Unie

• 2001-05-31

Samen met hun zusterpartijen van de Europese Vrije Alliantie willen Staes en Maes dat het toekomstige debat over de bevoegdheidsverdeling tussen de EU en de lidstaten wordt opengetrokken tot de 'inbreiding'. Dit is de erkenning door de EU-instellingen van de rol van regionale overheden die over reële bevoegdheden en eigen instellingen beschikken. De "Belgische" parlementaire delegatie binnen de Conventie die wellicht de volgende intergouvernementele conferentie van 2004 zal voorbereiden, mag voor hen dan ook niet langer uitsluitend uit leden van het federale parlement bestaan. Ook de vertegenwoordigers van onze deelstaatparlementen moeten prominent aanwezig zijn. Dit geldt evenzeer voor een eventuele toekomstige Europese tweede kamerformule waarbij - naast het rechtstreeks verkozen Europees Parlement - een Europese senaat wordt opgericht met parlementsleden uit de lidstaten. Staes en Maes betwijfelen de efficiëntie van een formule waarbij de Ministerraad wordt gehandhaafd naast deze Europese kamers. In de praktijk zou dit immers neerkomen op een tijdrovend en onwerkbaar driekamerstelsel. Ze geven de voorkeur aan een Europese tweede kamer die ontstaat uit een hervormde Raad die ook sommige aspecten van het huidige Comité van de Regio's overneemt. In een dergelijk parlementair kader zou een gesplitste stem van de Belgische delegatie een normaal gegeven vormen. Tevens zou het volledige EU-wetgevingsproces dan in de openbaarheid plaatsvinden i.p.v. de huidige besloten zittingen van de Raad. Voorts dient het kerntakendebat er volgens hen toe te leiden dat enerzijds sommige bevoegdheden die beter op het niveau van de lidstaten of de regio's worden uitgeoefend, aan deze bestuurslagen toegekend blijven of worden overgeheveld. De Europese Unie kan dan anderzijds nieuwe bevoegdheden opnemen inzake beleidsterreinen die een Europese meerwaarde behoeven, zoals het asiel- en immigratiebeleid en het veiligheidsbeleid. Staes en Maes eisen dat het Belgisch EU-voorzitterschap in de Verklaring van Laken duidelijke bakens uitzet voor het partnerschap van de constitutionele regio's in de EU-besluitvorming.