Europese belastingbetaler is nog steeds niet veilig bij falende banken

• 2013-12-12
• Geldzaken & handel

De door sommigen verkondigde Europese "revolutie in bankenwereld" is relatief. Het akkoord over het redden of liquideren van banken in financiële problemen, dat de onderhandelaars van het Europees Parlement en de Europese ministers van Financiën gisterenavond laat sloten, is een eerste stap. "Het akkoord bepaalt wel dat banken in problemen in eerste instantie door aandeelhouders en institutionele beleggers gered moeten worden, de zogenaamde bail-in. Maar helaas valt niet uit te sluiten dat de overheden en dus de belastingbetaler in bepaalde gevallen toch nog moeten tussenkomen. Dat is in het licht van de ongeziene hold-up op de begrotingen van landen na het Lehman-failliet van 5 jaar geleden, en de daarmee samenhangende sociaaleconomische gevolgen, een onverantwoorde houding van de ministers van Financiën," aldus Europees parlementslid Bart Staes (Groen).

Staes: "Het échte doel van deze Europese regels rond de sanering van banken, de tweede pijler van de Europese Bankenunie, moet zijn dat belastingbetalers niet langer blootgesteld worden aan de risicoverslaving van grote, grensoverschrijdende systeembanken. Of dat toch tot een absoluut minimum te beperken."

Daarom is het akkoord over aandeelhouders en crediteuren als degenen die het eerste verlies (tot 8%) moeten nemen wel degelijk belangrijk. Pas nadien kan een Europees herstructureringsfonds in oprichting tussenkomen.

Maar deze doorbraak wordt wat afgezwakt door regels over preventieve herfinanciering van banken of over het tussenkomen van overheden in geval er sprake is van een acute crisissituatie bij grensoverschrijdende systeembanken. Als uit een stresstest - en die gaat de ECB als nieuwe toezichthouder dus massaal uitvoeren - blijkt dat er bij een bank een probleem is met de kapitaalbuffers of kredietwaardigheid, dan kan een overheid dus beslissen om publiek geld in te zetten om die bank te stutten. "Ook al moet een land hiervoor toestemming van de Europese Commissie vragen, betekent dit dus dat belastingbetalers toch grote risico's blijven lopen, wat men ook moge beweren," zegt Staes.