Europees Visserijbeleid in strijd met Verdrag van Lissabon

• 2010-02-26
• Geldzaken & handel Milieu & dierenwelzijn Voeding & landbouw

Iedereen weet intussen dat de visserijsector in zwaar weer zit: overbevissing leidt tot vernietiging van mariene ecosystemen en tot sluipende zelfmoord van een hele sector. Concrete bijstelling van het Europese visserijbeleid zal daarom dit jaar eindelijk vorm krijgen. Dit is hard nodig, want momenteel is 88% van de Europese visbestanden zwaar overbevist. Het Europees Parlement keurde vandaag een resolutie over het Gemeenschappelijk Visserijbeleid goed en aanvaardt daarmee een rapport dat tegen het Verdrag van Lissabon ingaat. Europees parlementslid Bart Staes (Groen!): “Het door het parlement voorgestelde beleid is positief voor Europa, maar buiten Europese wateren komt Europa alleen op voor haar eigen vissersvloten, in plaats van voor de visbestanden en de lokale vissers ter plaatse. Daarom hebben de groenen zich onthouden.”

Het Gemeenschappelijk Visserijbeleid heeft tot nu toe compleet gefaald en is nodig aan hervorming toe. We moeten visbestanden beschermen en tijd geven om te herstellen. Dat is ook in het belang van de visserijsector en van toekomstige voedselvoorziening. In de plenaire vergadering is daarom vandaag over het initiatiefrapport (Rapport Neves) van het Europees Parlement gestemd.

De Europese Groenen hebben bewerkstelligd dat dit initiatiefrapport verder aangescherpt is. "Alleen degenen die op de meest milieuvriendelijke manier vissen zouden bijvoorbeeld het recht moeten krijgen om te mogen vissen. Dat leidt tot minder bijvangsten, meer jobs en minder energieverbruik. Het recht op toegang tot visbestanden moet niet worden bepaald op basis van overbevissing die 30 jaar geleden begon, toen de Europese quota werden vastgesteld. Ecologische duurzaamheid moet het uitgangspunt zijn, stelt het rapport," aldus Staes.

Staes: "Er staan dus wel degelijk een aantal heel positieve punten in, maar zolang het rapport in strijd is met een aantal van onze eigen normen konden we niet anders dan ons onthouden van stemming."

Staes heeft gemengde gevoelens over de rol van de Europese vissersvloot buiten de EU: "Het rapport stelt wel dat we ontwikkelingslanden niet moeten overbevissen, maar tegelijkertijd dat het Visserijbeleid primeert boven milieubeleid en ontwikkelingsbeleid. Het EP stelt nu dus ook dat we wel voor de belangen van onze eigen vissers buiten Europese wateren moeten blijven opkomen. Dat is destructief, paradoxaal en in strijd met artikel 208 van het Verdrag, dat stelt dat ons buitenlands beleid niet ontwikkelingsdoelstellingen van arme landen mag ondermijnen."

Elke tien jaar worden enkele fundamentele aspecten van het visbeleid herzien, onder andere de vaststelling van de nationale visquota door de totale toegelaten vangst te verdelen over de EU lidstaten. De Europese Commissie grijpt dit moment van herziening aan om het Gemeenschappelijk Visbeleid als geheel te hervormen en gaf hiervoor vorig jaar al een goede aanzet met een Groenboek.

Staes: "Een belangrijke reden voor het falen van het Gemeenschappelijk Visserijbeleid is de politieke inmenging van lidstaten. Dit heeft in het verleden tot te hoge nationale visquota geleid. Er is intussen middels academisch onderzoek aangetoond dat nationale politici - niet in het minst de Vlaamse en Belgische - stelselmatig de wetenschappelijk adviezen over quota in relatie tot de visbestanden, hebben genegeerd."