Europact weinig democratisch en anti-Europees

• 2011-12-09
• Geldzaken & handel

Het europact of nieuw begrotingsverdrag waartoe de regeringsleiders van de eurozone vannacht besloten, valt buiten het raamwerk van de Europese Unie en zal alleen daarom al onvoldoende zijn om de stabiliteit op langere termijn te garanderen. "Langs deze weg wordt het erg moeilijk de muntunie een effectief economisch bestuur te geven en de democratische controle te versterken," vreest Europees parlementslid Bart Staes (Groen!). "In plaats van de EU een communautaire en democratische 'boost' te geven zijn regeringsleiders te snel gezwicht voor de Britse en Hongaarse anti-Europese vetopolitiek."

Staes: "Een europact buiten de Europese Unie om maakt het bestuur van de eurozone nog onoverzichtelijker dan het al is. Het wordt bijzonder moeilijk om de Europese Commissie een sterkere rol te geven bij het afdwingen van begrotingsdiscipline en economische convergentie (het meer op elkaar afstemmen van het economisch beleid van de lidstaten zoals belastingen en handelsoverschot of tekort). Te vrezen valt dat sancties niet sneller opgelegd zullen worden, zoals de bedoeling was, maar juist opnieuw ten prooi vallen aan geruzie tussen regeringen.

Dat zal het mondiale vertrouwen in de euro niet versterken, maar eerder verder verzwakken. Bovendien dreigt de democratische legitimiteit verder uitgehold te worden, omdat het Europees Parlement helemaal buitenspel dreigt te worden gezet." "De Britse premier Cameron heeft een destructieve rol gespeeld met zijn chantagepolitiek", aldus Staes.

"Het is terecht dat de andere regeringsleiders niet gezwicht zijn voor zijn eis om de Londense City uit te zonderen van toekomstige financiële regelgeving. Het was nota bene de ontsporing van de financiële markten die de eurocrisis inluidde. Opnieuw dreigt nu een hold-up op de nationale begrotingen omdat de Europese banken met ruim 100 miljard euro moeten worden gestut. Opnieuw blijkt dat de ECB de komende drie jaar een onbeperkt kredietlijn open zet voor de banken, terwijl met faillissement bedreigde lidstaten aan de wetten van de 'financiële jungle' worden overgelaten?"

"En waarom hebben de regeringsleiders Cameron een veto gegeven dat hij niet bezit? De Europese Raad kan bij meerderheid besluiten om een verdragswijziging in gang te zetten en een Conventie bijeen te roepen. Dan was het voor Britse politici veel moeilijker geworden om te volharden in no, no, no. En deze weg had - naast de te nemen maatregelen op de korte termijn, ook kunnen zorgen voor een veel grondigere revisie van de Europese samenwerking op een democratische manier. De technocratische staatsgreep is in full swing. Bovendien is een europa van twee snelheden een de facto gegeven."

Staes: "Het is cruciaal dat het Europees Parlement en de nationale parlementen snel met elkaar in overleg treden om te bezien hoe zij samen invloed kunnen nemen op de resultaten van deze eurotop. Anders wordt het weer achterkamertjespolitiek. Wat mij betreft doen ook de Britse en Hongaarse parlementen mee, want die hebben niets te winnen bij de 'splendid isolation' van hun regeringen. Wat men voortdurend vergeet in de discussie tussen Europese solidariteit en begrotingsdiscipline is het feit dat alle lidstaten een wederzijdse afhankelijkheid kennen. Inter-dependance is een begrip dat we in Camerons hoofd moeten krijgen."

De Europese groene fractie is evenmin te spreken over de rol van de Duitse bondskanselier Merkel. Staes: "Door haar dogmatische positie is het voorstel om van het permanent noodfonds ESM een Europese bank te maken gesneuveld. Het fonds kan dus niet gevoed worden door de Europese Centrale Bank. Gevolg is dat er twijfels blijven over het blusvermogen van dat fonds. Bij het bedwingen van de eurobrand worden we wel erg afhankelijk van het IMF en van de bereidheid van niet-Europese landen om via het IMF bij te springen. Europa maakt zichzelf zwakker dan nodig is."

Staes: "Waar dat stringente beleid van het IMF toe kan leiden, zagen we de afgelopen decennia in Afrikaanse landen en zien we vandaag in Griekenland, maar ook al in landen als Litouwen waar het IMF de zwaarste besparing van de hele EU doorduwde, met als gevolg dat de publieke salarissen met 30 % daalden en de werkloosheid nu de 20% bereikte. Het ergste is nog wel dat er niets wordt gedaan aan de eenzijdige en alles verzengende besparingsdrift van Europese regeringen zonder de economie en werkgelegenheid zuurstof te geven. De politieke leiders willen de euro redden, maar vergeten daarbij de Europese burgers."