EU 2020 strategie: Barroso maakt geen keuzes

• 2010-03-03
• Klimaat & energie Sociaal beleid Democratie & mensenrechten

De Europese Commissie presenteert vandaag haar sociaal-economische visie voor de Europese Unie in de komende tien jaar. Hoewel de doelstellingen uit deze EU 2020-strategie mooi klinken, mist Groen! vooral duidelijke keuzes om de economie en welvaartsvoorzieningen toekomstbestendig en klimaatvriendelijk te maken. "Uitgerekend ook vandaag organiseert de groene fractie in het Europees Parlement een studiedag over de financiering van een "Green New Deal" met deelname van experts uit de financiële wereld, wetenschappers en ondernemers. De groene partijen in Europa zijn nog steeds de enigen met een echt sociaal-economische agenda voor verandering, die ook de klimaat-en energiecrisis aanpakt," aldus Europees parlementslid Bart Staes (Groen!).

De EU2020-strategie is de opvolger van de Lissabonstrategie van het afgelopen decennium. Ondanks dat Barroso voor zijn herverkiezing afgelopen najaar toegaf dat deze Lissabonstrategie te weinig rekening hield met sociale maatregelen en klimaatvriendelijker energiebeleid, presenteert hij vandaag een doorslagje van een Lissabon II-strategie. Staes: "Blijkbaar heeft de Europese Commissie weinig geleerd van de fouten die zijn gemaakt in de eerste Lissabonstrategie. EU 2020 heeft naast weinig toegespitste doelstellingen, geen instrumenten om die af te dwingen."

Staes: "De 'nieuwe' strategie wijst weer op dezelfde kortzichtige obsessie voor economische groei en concurrentie, in plaats van een visie op een duurzamere economie voor Europa, met oog voor echte welvaart. Het is het recept voor herhaald falen. De groei van BNP garandeert niet automatisch meer sociale gelijkheid, meer milieuvriendelijk beleid of een gelukkiger leven voor burgers. We hebben nieuwe indicatoren voor welzijn nodig."

Staes: "De EU2020-strategie slaagt er niet in om een blauwdruk te formuleren voor een toekomst die er op is gericht om de driedelige crisis in Europa aan te pakken: financieel-economisch, ecologisch en sociaal. Steeds meer wetenschappers, bedrijven en burgers erkennen dat alleen een Europese Green New Deal ervoor kan zorgen dat er nieuwe groene jobs gecreëerd worden, die duurzame oplossingen bieden voor de crisistijd waarin we leven."

Staes: "Barroso komt met algemene doelen en losse wensen. Wij willen duidelijke keuzes en een beeld van het pad naar die concrete doelen inzake bijvoorbeeld energiebesparing en het gebruik van hernieuwbare energietechnologie. De herhaalde 20/20/20 klimaatstrategie van de EU is onvoldoende om de uitdagingen rond klimaatverandering te realiseren en getuigen van een gebrek aan Europese ambitie."

Ook op sociaal vlak stelt Staes dit gebrek aan ambitie vast: "Er zal bijvoorbeeld schaarste optreden aan mensen die het werk moeten doen om vergrijzend Europa overeind te houden. Dan zullen meer mensen aan de slag kunnen en moeten. Er ligt dus een kans voor participatie van vrouwen, ouderen, jongeren en andere groepen om mee te doen in dit proces."

Staes: "Er liggen de komende tien jaar kansen voor Europa om voorop te lopen in een innovatieve groene economie. Het efficiënt omgaan met natuurlijke hulpbronnen is zo´n kans, maar dan moet je dat wel duidelijk als prioriteit stellen, ook in budgetten. De Commissie laat dit achterwege. Wij pleiten ervoor om enerzijds de industrie en landbouw te ondersteunen in innovatie en anderzijds de regio´s waar klappen vallen sociaal te ondersteunen. En dit door volop in te zetten op innovatieve sectoren van de toekomst. Maar in plaats van dit te doen, wordt de EU snel voorbij gestreefd door China en de VS."

Groen! betreurt dat Barroso andermaal buigt voor politiek druk van de Europese lidstaten en geen ecologische en sociale voorwaarden stelt aan de financiering van projecten door de EU. "Momenteel dragen de Europese Structurele fondsen meer bij aan klimaatverandering dan dat ze die bestrijden." Staes wil bovendien dat de EU meer politieke zeggenschap krijgt over het economische en monetaire beleid. Wanneer landen hun noodzakelijke hervormingen niet treffen en daardoor in de problemen komen met hun begrotingen, moet de EU kunnen ingrijpen.