(17/12/05) EU-Top: Europees Parlement mag dit begrotingsvoorstel niet aanvaarden

• 2005-12-17

De Europese Raad van 15 en 16 december was een in vele opzichten pijnlijke vertoning. De officiële 'tevredenheid' bij een groot deel van de EU-lidstaten moet verbergen dat het feitelijke resultaat op het vlak van de EU-meerjarenbegroting beschamend ondermaats blijft. De arrogante manier waarop het Brits voorzitterschap zich tijdens de voorbereiding en de Raad zelf opstelde is in grote mate verantwoordelijk voor dit resultaat. Een slecht voorstel forceren als 'take it or leave it' getuigt van het cynisme van de Britse EU-politiek. Maar het zou te gemakkelijk zijn de verantwoordelijkheid enkel bij de Britten te leggen. In het spel van de korf aan financiële 'kerstcadeautjes' die gebruikt werden om individuele lidstaten over de streep te trekken hebben die landen zelf ook meegespeeld. Op het moment dat de Europese burgers nood hebben aan een wervend project dat kiest voor Europese solidariteit en niet voor kortzichtig eigenbelang, overheerste uiteindelijk de nationale rekenmachine.

Hoe men het ook voorstelt, met dit voorstel van de Europese Raad is en blijft het financieel kader voor de toekomst van de EU te beperkt. Wij blijven nog steeds achter het voorstel van de Commissie Prodi staan (een budgettair kader dat gemiddeld 1,26% van het EU-BNI in vastleggingen en 1,14% in betalingen bedraagt). Het voorstel van de Europese Raad ligt nog altijd heel erg ver van wat het Parlement wil. En trouwens, deze week werd de begroting 2006 afgeklopt op 1,09% vastleggingen voor een EU 25 terwijl 2007-2013 voor een EU 27 zal zijn.

Alleen met een voldoende budgettaire middelen kan de EU de recente uitbreiding tot een goed einde brengen, werk maken van voldoende sociale bescherming in de hele Unie, volop inzetten op een politiek van ecologische bescherming en innovatie, een vredesbrengende rol spelen tegenover de EU-buren, en de internationaal vastgelegde Millenniumdoelstellingen halen. Deze doelstellingen zijn niet overambitieus. Ze zijn een minimum als men de EU wil blijven ontwikkelen tot een volwaardige politieke unie. Doelbewust de EU te weinig middelen geven, past enkel in een politiek die van de EU op termijn niet meer dan een veredelde vrijhandelszone wil maken.

Premier Verhofstadt zegt terecht dat in de toekomst op een andere manier moet worden omgegaan met de opmaak van een meerjarenbegroting. Het mag niet langer een optelsom worden van nationale belangen, maar moet uitgaan van wat nodig is. Daartoe wil hij met een 'wit blad' beginnen. Wij willen hem daarbij graag helpen. Het is immers niet nodig helemaal uit het niets te beginnen. De Commissie Prodi en de speciale commissie van het Europees Parlement hebben deze oefening al gedaan. Om uit het pijnlijk nationaal gesjacher te komen is een andere methodiek nodig dan diegene die de voorbije maanden door het Britse voorzitterschap is gevolgd. De Britten speculeerden er bewust op dat landen tegen elkaar opzetten zou leiden tot het aanvaarden van een slecht akkoord. Het is een strategie die in de Europese context enkel de 'intergouvernementelen' en Eurosceptici versterkt.

In zijn manifest over de 'Verenigde Staten van Europa' gaat Guy Verhofstadt op zoek naar mechanismen om de integratiedynamiek weer op gang te trekken. Daarbij spreekt hij terecht over een kern-Europa. Dat is een deel van het antwoord. Daarnaast zou er moeten gezocht worden naar een coalitie met de Europese instellingen die het meest het Europees belang verdedigen of dat zouden moeten doen: het Europees Parlement en de Commissie. Om een begroting te krijgen moet er een akkoord zijn tussen Parlement, Raad en Commissie. In dit dossier heeft het EP nu dus een belangrijke sleutel in handen. Parlementsvoorzitter Borrell zei terecht dat met het besluit van de Raad nu het begin van de onderhandelingen gemaakt is. De voorbije dagen heeft Commissievoorzitter voor het eerst sinds maanden laten zien wat de Commissie in dit soort discussies zou moeten doen: het Europees belang verdedigen. Barroso heeft nu de kans te laten zien dat hij meer kan zijn dan de speelbal van de belangen van enkele lidstaten.

Landen als België en Luxemburg die de voorbije maanden lieten blijken wel te willen ijveren voor het Europees belang, zouden nu ten aanzien van het EP en de Commissie een actieve rol moeten spelen om te komen tot een betere begroting. Het begrotingsvoorstel van de Europese Raad mag alleszins niet in de huidige vorm aanvaard worden door het Parlement.


Bart Staes (Europarlementslid) en Vera Dua (voorzitter)