(14/10/08) Mondiale financiële crash vraagt om verstandig Europees investeringsoffensief

• 2008-10-14

De Europese Raad die morgen begint moet - en zal niet anders kunnen - toegeven dat het neoliberale beleid dat de drie grote politieke families de laatste decennia blind hebben gevoerd, finaal is mislukt. De Europese leiders zullen natuurlijk beweren dat er meer regulering moet komen voor de financiële markten, sterker toezicht en wellicht ook dat er een nieuwe internationale architectuur voor de financiële instituties moet komen. De Groenen in het Europees Parlement steunen deze voornemens van harte, net als de intenties om de exorbitante vergoedingen van bankmanagers te begrenzen en een einde van het systeem van excessieve bonussen. "Hebzucht was zeker een belangrijke factor voor het totaal ontsporen van het financiële systeem," zegt europarlementslid Bart Staes (Groen!).

Daniel Cohn-Bendit, co-voorzitter van de Groenen in het EP: "De financiële crisis mag echter geen excuus vormen om urgente maatregelen tegen klimaatverandering uit te stellen of af te zwakken. De industriële lobbies die hier nu toe oproepen, tonen dezelfde onverantwoordelijkheid die heeft geleid tot het omver vallen van de banksector. Als we de klimaatcrisis niet aanpakken, zal die ons vele miljarden meer kosten dan wat we nu uitgeven om uit de financiële crisis te geraken."

Ook Staes roept de Europese regeringsleiders op om een langetermijnvisie te tonen: "Om een recessie tegen te gaan, hebben we nood aan een Europees investeringsoffensief dat tegelijk werkt tegen klimaatverandering. Dat betekent investeren in nieuwe, duurzame energietechnologie, opleiding, onderzoek en productie. Het is wat wij als Groenen de New Green Deal noemen."

Volgens Cohn-Bendit is het "te hopen dat de geest van econoom Keynes over de onderhandelingstafel van de Europese Raad zweeft. We hebben een Europees investeringsplan nodig voor duurzame energie, energiebesparing, een klimaatvriendelijke bouwsector en een duurzame transportsector."

De Groenen roepen de Europese Raad op om nieuwe wegen te bewandelen om dit te financieren. Bijvoorbeeld door de bevoegdheden van de Europese Investeringsbank (EIB) te vergroten om klimaatvriendelijke investeringen mogelijk te maken.

Staes: "Het interessante aan de financiële crisis is dat die aantoont dat met politieke wil plots blijkbaar alles mogelijk is. Het politieke getalm rond het serieus aanpakken van klimaatverandering staat in schril contrast met de ‘daadkracht’ die de rijke landen nu ineens kunnen opbrengen voor het redden van financiële instellingen. Die hebben zichzelf nota bene door hebzucht en blinde neoliberale dogma’s in deze crisis gemanoeuvreerd. Dat kunnen we niet zeggen van de bijna één miljard mensen die structureel honger lijden. Of van zij die al de effecten van klimaatverandering beginnen te ondervinden. En toch is er voor de financiële crisis wereldwijd al ruim 2000 miljard dollar beschikbaar gesteld. Het ‘oplossen’ of voldoende tegengaan van klimaatverandering zou 'slechts' de helft, een slordige 1000 miljard dollar, kosten."