Oppompen van kippenvlees met water (P-3551/07)

• 2007-08-27

In haar antwoord op vraag E-0473/05 erkent de Commissie dat het verbod op het gebruik van watervasthoudende stoffen (proteïnen van varkens en runderen) in vers pluimveevlees niet goed wordt nageleefd. De Commissie had de lidstaten dan ook gevraagd de controles op deze praktijk te verscherpen. Zij verzocht het Voedsel- en Veterinair Bureau van DG Gezondheid en Consumentenbescherming om vanaf maart 2005 inspecties in de lidstaten te gaan verrichten. "Daarna zal een verslag met passende voorstellen worden gepresenteerd," besloot de Commissie.

In een artikel van de TimesOnline (dd. 25 juni 2007) staat beschreven hoe de Food Standards Agency een onderzoek voerde naar 63.000 ton (!) kippenvlees, afkomstig uit Nederland. Het vlees was - wederom - verzwaard door het toevoegen van water. Een berekening van de TimesOnline gaf te kennen dat de Britse consument voor het water in dat vlees ongeveer 40 miljoen pond had betaald.

De hele kwestie van de water- of 'plof'-kippen speelt nu al vanaf minstens midden 2003, toen daarover in het EP werd gedebatteerd.

Heeft de Commissie inmiddels, zoals beloofd op 1 april 2005, een verslag opgemaakt en daarbij passende voorstellen geformuleerd en, zo ja, welke zijn deze en, zo neen, waarom niet en zal de Commissie dit alsnog doen?

Welke maatregelen zal de Commissie nemen aangezien de lidstaten, i.c. Nederland, duidelijk niet in staat blijken deze verwerpelijke praktijken in te dijken?

Welk initiatief - los van de bestaande wettelijke regelingen m.b.t. vers kippenvlees of bereide vleeswaren - zal de Commissie nemen ten einde zo snel mogelijk te voorkomen dat dit opgepompt of 'getumbled' vlees, ook nog verrijkt met varkens- of rundereiwitten, zijn weg vindt - in welke vorm dan ook - naar de consument?

***

ANTWOORD VAN COMMISSARIS KYPRIANOU (9 augustus 2007)

De verticale veterinaire richtlijnen zijn in 2004 vervangen door verschillende verordeningen, waaronder Verordening (EG) nr. 853/2004 . In bijlage III bij die verordening is bepaald: “Exploitanten van levensmiddelenbedrijven zorgen ervoor dat vlees van pluimvee dat speciaal is behandeld om het vasthouden van water te bevorderen, niet als vers vlees in de handel wordt gebracht, maar hetzij als vleesbereidingen in de handel wordt gebracht, hetzij voor de productie van verwerkte producten wordt gebruikt.” Het verbod betreft dus het in de handel brengen van onjuist geëtiketteerd pluimveevlees, en niet het gebruik van watervasthoudende stoffen.

Richtlijn 2000/13/EG betreffende de onderlinge aanpassing van de wetgeving der lidstaten inzake de etikettering en presentatie van levensmiddelen alsmede inzake de daarvoor gemaakte reclame schrijft voor dat alle ingrediënten, waaronder ook water en watervasthoudende stoffen, op het etiket moeten worden vermeld. Wanneer een product voor meer dan 5% uit water bestaat, moet dit duidelijk worden aangegeven. Aangezien de naam van het product niet misleidend voor de consument mag zijn, mag een vleesbereiding niet als vers vlees worden verkocht of als zodanig worden gepresenteerd. Overigens is in artikel 1 van Richtlijn 2000/13/EG bepaald dat de richtlijn betrekking heeft op de etikettering van levensmiddelen die bestemd zijn om als zodanig aan de eindverbruiker te worden geleverd. Als het vlees voor verdere verwerking naar een ander bedrijf wordt gezonden, is de richtlijn dus niet van toepassing.

In maart 2005 heeft de Commissie een aanbeveling betreffende een gecoördineerd programma inzake de officiële controle op levensmiddelen goedgekeurd, waarin de lidstaten een analyseprotocol wordt aangereikt voor het bepalen van het gehalte aan kip of toegevoegd water en aan eiwitten op basis van collageen in kippenborstproducten.

Het Voedsel- en Veterinair Bureau (VVB) van het directoraat-generaal Gezondheid en consumentenbescherming heeft in 2005 twee inspecties in verband met watervasthoudende stoffen in pluimveevlees verricht: een in Nederland en een in het Verenigd Koninkrijk. In beide landen bleken onjuist geëtiketteerde bereidingen van pluimveevlees in de handel te zijn. De bevoegde autoriteiten in Nederland en het Verenigd Koninkrijk waren bezig met het opzetten van specifieke projecten om de situatie op dit punt in kaart te brengen. Daarop werd besloten voorlopig af te zien van verdere inspecties, omdat de lidstaten nog niet in staat waren specifieke controles op het gebruik en de etikettering van watervasthoudende stoffen in pluimveevlees te verrichten.

De communautaire wetgeving is op dit punt zeer helder. Het probleem ligt echter in de handhaving, met name door middel van controles. De lidstaten zijn hiervoor primair verantwoordelijk. Als een lidstaat duidelijk en herhaaldelijk zijn controleverplichting verzaakt, moet de Commissie overwegen juridische stappen te nemen.