Kapvergunning in habitatgebied (Schriftelijke vraag P-1129/05)

• 2005-05-03

Fort III, grenzend aan een regionale luchthaven, ligt in een speciale beschermingszone in de gemeente Borsbeek (Vlaanderen) overeenkomstig Richtlijn 92/43/EEG. Fort III werd aangemerkt als habitatgebied omdat hier zeldzame en beschermde vleermuissoorten voorkomen.

Voor het gebied is een kapvergunning afgegeven voor het grootste gedeelte van de bomen. De gemeente Borsbeek wordt verzocht de bomen - het gaat onder meer om inlandse eiken van ca. 100 jaar oud - te kappen op straffe van een wurgende dwangsom van 20.000 euro per dag.

Bij strikt noodzakelijke werken in een habitatgebied zijn compenserende maatregelen een noodzaak.

- Is de Commissie van oordeel dat deze kapvergunning in overeenstemming met de habitatrichtlijn is afgegeven en denkt zij niet dat de biotoop van de vleermuizen hierdoor onherstelbaar beschadigd wordt of dat de kap toch minstens de leefomgeving van de dieren ernstig verstoort?

- Indien de kapvergunning terecht is afgegeven, op basis van welke argumenten rechtvaardigt de Commissie deze kaalslag in een habitatgebied en heeft zij weet van een 'passende beoordeling' (art. 6 van de richtlijn 92/43/EEG)?

- Indien de kapvergunning volgens de Commissie op onterechte gronden is afgegeven, welke tekortkomingen zijn er in het dossier en welke maatregelen zal de Commissie nemen om de onregelmatigheden recht te zetten?

***

ANTWOORD VAN COMMISSARIS DIMAS

Op 7 december 2004 werden de historische forten rond Antwerpen opgenomen in de lijst van gebieden van communautair belang, overeenkomstig artikel 4, lid 2, van Richtlijn 92/43/EEG van de Raad van 21 mei 1992 inzake de instandhouding van de natuurlijke habitats en de wilde flora en fauna (de “Habitatrichtlijn"). Als belangrijke habitats voor overwinterende vleermuizen zijn de forten thans opgenomen in het Natura 2000-netwerk van speciale beschermingszones.

Krachtens artikel 6, lid 3, van de Habitatrichtlijn wordt een passende beoordeling gemaakt van de gevolgen voor een gebied van elk plan of project dat niet direct verband houdt met of nodig is voor het beheer van dat gebied, maar er significante gevolgen voor kan hebben rekening houdend met de instandhoudingsdoelstellingen voor het betrokken gebied. Op grond van artikel 6, lid 4, van de richtlijn dienen de lidstaten alleen compenserende maatregelen te nemen wanneer, ondanks negatieve conclusies van de beoordeling van de gevolgen voor het gebied en bij ontstentenis van alternatieve oplossingen, een plan of project om dwingende redenen van groot openbaar belang toch moet worden gerealiseerd.

Niet de Commissie, maar de lidstaten zijn verantwoordelijk voor de screening van de activiteiten om na te gaan of de beschermingsregeling van artikel 6, leden 3 en 4 wordt nageleefd. In het specifieke geval waar het geachte Parlementslid naar verwijst, beschikt de Commissie niet over aanwijzingen dat een inbreuk zou zijn gemaakt op de procedure van artikel 6, leden 3 en 4 van Richtlijn 92/43/EEG. De Commissie verzoekt het geachte Parlementslid dan ook om eventuele aanvullende informatie mee te delen, zodat zij kan beoordelen of al dan niet inbreuk werd gemaakt op het Gemeenschapsrecht. Indien de Commissie na haar onderzoek van de situatie zou oordelen dat er in dit concrete geval sprake is van een inbreuk op het Gemeenschapsrecht, zal zij als hoedster van het Verdrag onverwijld de nodige maatregelen nemen, waaronder het inleiden van een inbreukprocedure op grond van artikel 226 van het Verdrag om de naleving van het relevante Gemeenschapsrecht te waarborgen.