Exploitatiekosten Europese visserijsector

• 2001-03-15

De gestegen exploitatiekosten, voornamelijk brandstofkosten, leiden tot problemen in de Europese visserijsector. Daarom hebben diverse EU-lidstaten tot een financiële tegemoetkoming besloten om de brandstofkosten van de reders te drukken. Deze uiteenlopende nationale en/of regionale steunmaatregelen geven aanleiding tot concurrentievervalsing. Een gecoördineerde Europese aanpak lijkt dan ook aangewezen.

Zal de Raad zorgen voor een gecoördineerde Europese aanpak voor de gestegen exploitatiekosten in de visserijsector, aangezien de uiteenlopende maatregelen van de nationale en/of regionale overheden leiden tot concurrentievervalsing? Zo neen, waarom weigert de Raad werk te maken van een gecoördineerde Europese aanpak?

Antwoord

Op initiatief van het voorzitterschap besprak de Raad op zijn bijeenkomst van november van het vorige jaar de gevolgen van de gestegen brandstofkosten voor de visserij.

De Raad heeft echter van de Gemeenschap geen enkel voorstel ontvangen voor speciale maatregelen op dit terrein. De Raad wil erop wijzen dat iedere nationale maatregel moet stroken met de communautaire regels op het gebied van de mededinging en de bepalingen omtrent staatssteun. Dergelijke maatregelen moeten aan de Commissie worden medegedeeld, moeten degressief zijn en mogen slechts voor beperkte tijd gelden.

Ten aanzien van de algemene opvatting binnen de Raad tegenover subsidies binnen de energiesector zij verwezen naar het besluit van de Ecofin-Raad van 12 februari 2001. Op grond van de richtlijn betreffende minerale olie, die geharmoniseerde bepalingen bevat voor de belastingheffing op minerale olie, heeft de Raad de bevoegdheid besluiten te nemen over bepaalde uitzonderingen van deze bepalingen, waarvoor een unaniem besluit in de Raad noodzakelijk is. Aan de geldigheid van een aantal van de oude uitzonderingen kwam aan het einde van 2000 een eind, terwijl andere automatische werden verlengd. De Ecofin-Raad besloot dat alle uitzonderingen in het vervolg voor een beperkte tijd geldig moeten zijn en niet in aanmerking kunnen komen voor een automatische verlenging. De meeste uitzonderingen zijn nu met zes jaar verlengd, terwijl bepaalde andere die betrekking hebben op de belastingbetaling voor dieselbrandstof in de transportsector, slechts met twee jaar verlengd zullen worden.