Europees meldpunt voor schijnhuwelijken (Schriftelijke vraag E-2445/05)

• 2005-11-10

Heeft de Commissie er kennis van dat er sprake is van een grote toename van het aantal personen wier huwelijksaanvraag wordt afgewezen omdat het een schijnhuwelijk betreft, en die vervolgens gebruik maken van verschillen tussen de nationale wetgeving van de lidstaten of van de verschillende interpretaties van nationale wetgeving op lokaal niveau, en daarna een nieuwe aanvraag tot huwelijkssluiting indienen in een andere gemeente van dat land of in een ander land van de Unie?

Lijkt het de Commissie ook niet zinvol initiatieven te ontplooien om deze vorm van "huwelijksshopping" tegen te gaan, ondermeer door er bij de lidstaten op aan te dringen een nationaal register van afgewezen "schijnhuwelijken" in te stellen dat toegankelijk is voor de verantwoordelijke autoriteiten van de lidstaat zelf en die van andere lidstaten?

***

ANTWOORD VAN COMMISSARIS FRATTINI (26 augustus 2005)

De Commissie is het eens met het geachte Parlementslid dat het probleem van de schijnhuwelijken in de lidstaten bijzondere aandacht vergt, in het bijzonder voorzover deze praktijk de immigratieregels kan ondermijnen.

Er zijn momenteel geen communautaire regels met betrekking tot de geldigheid van huwelijken. Het huwelijksrecht (met inbegrip van bepalingen betreffende schijnhuwelijken) valt derhalve onder de nationale wetgeving. Er wordt momenteel geen communautaire wetgeving op dit gebied gepland.

De Gemeenschapswetgeving op het gebied van immigratie bevat evenwel bepalingen op grond waarvan frauduleus verkregen verblijfstitels kunnen worden ingetrokken (zie in het bijzonder artikel 16, lid 2, van Richtlijn 2003/86/EG van de Raad van 22 september 2003 inzake het recht op gezinshereniging, artikel 9 van Richtlijn 2003/109/EG van de Raad van 25 november 2003 betreffende de status van langdurig ingezeten onderdanen van derde landen en artikel 16, lid 1, van Richtlijn 2004/114/EG van de Raad van 13 december 2004 betreffende de voorwaarden voor de toelating van onderdanen van derde landen met het oog op studie, scholierenuitwisseling, onbezoldigde opleiding of vrijwilligerswerk).

De Commissie is ervan overtuigd dat de vermelde wetgeving de lidstaten mogelijkheden geeft om het probleem van schijnhuwelijken in individuele gevallen aan te pakken.

Bovendien zou financiële steun aan projecten voor een nauwere samenwerking tussen de lidstaten bij het bestrijden van schijnhuwelijken kunnen worden verleend op grond van Verordening (EG) nr. 743/2002 van de Raad van 25 april 2002 tot vaststelling van een algemeen communautair kader voor activiteiten ter vergemakkelijking van de justitiële samenwerking in burgerlijke zaken.

Meer details over mogelijke financiering