Bescherming van de privacy en de elektronische gegevensverwerking

• 2002-06-03

In het kader van het e-government werd door de federale overheid in het najaar van 2000 beslist dat iedere Belg tegen 2005 een elektronische identiteitskaart bij zich zou hebben. Uit een artikel van de krant “De Morgen” “Nieuwe identiteitskaart brengt Big Brother erg dichtbij” op 21/5/2002 deelde men mee dat er gewerkt werd aan zogenaamde superdatabanken die naast fiscale, medische ook politionele gegevens opsloegen. Daarnaast zulle ook biometrische gegevens opgeslagen worden waardoor de authenciteit via gezichtskenmerken geverifieerd kan worden. Via een portaalsite wordt het mogelijk op basis van de geheime code van de identiteitskaart aan deze meest persoonlijke gegevens te geraken. Alleen de combinatie van 4 cijfers is daarvoor nodig. Bovendien zullen deze databanken volgens het artikel met elkaar gelinkt worden. Op die manier wordt het natuurlijk zeer lucratief om toegang tot deze databanken te krijgen.Tot op heden is er nagenoeg geen controle op dergelijke gegevensbestanden. De toezichthoudende autoriteit (i.e. de Commissie ter bescherming van de persoonlijke levensfeer) staat niet onder een parlementaire controle en heeft onvoldoende medewerkers om een fatsoenlijk toezicht uit te oefenen. Bovendien is een lid van deze Commissie ook het hoofd van de instantie verantwoordelijk voor de leiding van het project van de elektronische identiteitskaart.Hoe oordeelt de Commissie over het linken van de politionele, medische en fiscale databases?Is het gelijktijdig lidmaatschap van de Commissie ter bescherming van de persooonlijke levensfeer en de leiding hebben over het project van de elektronische identiteitskaart conform de Europese wetgeving en hoe verklaart de Commissie dit? Is de loutere bescherming van de gegevens via een pin code door de verwerker niet technisch en organisatorisch onvoldoende om als voldoende waarborg voor de bescherming van de privacy te dienen en op welke argumentatie baseert de Commissie zich?