Situatie in Kosovo

• 2001-02-15

- Voorzitter, commissaris, collega's, laat me hier eerst klaar en duidelijk zeggen: ik ben tegen elke vorm van geweld in de politieke strijd. Ik denk dat we dat als een absoluut basisbeginsel moeten zien. Maar de situatie is natuurlijk wat ingewikkelder in Kosovo en in de Presevo-vallei dan alleen maar wat extremistische Albanezen aan te pakken en hier goed op af te geven vandaag. Ik ga uiteraard de resolutie steunen, maar ik had eigenlijk ook wel graag gewild dat men in één trek niet alleen de situatie in de Presevo-vallei had aangepakt vandaag maar ook wat er nog altijd dagelijks gebeurt in Mitrovica. Want daar - en we mogen dat toch ook niet vergeten - worden niet alleen agenten, niet alleen KFOR-troepen aangepakt, maar worden ook burgers aangepakt en het is geen plezier om daar te leven. Heel veel collega's zijn er geweest en weten hoe de toestand is.

Ik verbaas me, beste collega's, over de warmte waarmee de internationale gemeenschap president Kostunica op dit ogenblik bejegent. We knuffelen hem, we steunen hem en we hebben terecht toen hij aantrad gezegd, er moet directe noodhulp komen. Ik was daar uiteraard voor, maar we staan nu op een scharniermoment. We staan op een moment dat we van noodhulp naar structurele hulp gaan. Ik vind dat een scharniermoment dat we moeten aanpakken. We moeten dat gebruiken om nu eens eindelijk aan mijnheer Kostunica en zijn regime duidelijk te maken dat hij wezenlijke stappen zal moeten zetten om de problemen in Kosovo op te lossen. Dat betekent op de eerste plaats de vrijlating van de gevangenen. We staan daar nog altijd nergens. Dit is een echt schandaal. Als je met Albanese Kosovaren in contact komt, is dat het eerste wat ze vragen. Ten tweede denk ik dat we van het scharniermoment gebruik moeten maken om nu eindelijk Kostunica ertoe te dwingen om te gaan nadenken over een echte wezenlijke politieke oplossing voor het Kosovo-gebied en wat mij betreft betekent dat zelfbestuur.