Presentatie van het jaarverslag van de Rekenkamer - 2006 (debat)

• 2007-11-29

Voorzitter, collega's, geachte leden van de Rekenkamer, mijnheer de commissaris, in 2006 bedroeg de Europese begroting ruim 106 miljard euro. Dat is weliswaar maar 1% van het bruto nationaal product van de 27 lidstaten, maar het blijft een flinke brok geld. Het is geld dat door u en mij en door alle belastingbetalers wordt opgehoest en verdient dus ook ernstige controle. Dat is een van de kerntaken van het Europees Parlement. Voor de dertiende keer op rij stel ik vast dat de Rekenkamer weigert de volstrekte wettigheid en de regelmatigheid van deze uitgaven te garanderen.

Beste collega's, dit is geen fait divers . Hier past nu toch wel enige verontwaardiging. Het is een ernstige waarschuwing aan de Commissie, maar ook aan de regeringen van de lidstaten om hier op te treden. Karel Pinxten, het Belgisch lid van de Rekenkamer, schreef daarover een bijdrage in de kranten De Tijd en Echo de la Bourse, ik citeer hem: "Zo'n voorbehoud van een bedrijfsrevisor of een externe auditor voor een beursgenoteerd bedrijf met de omvang van het Europese Unie-budget zou schokgolven door de financiële markten jagen." Hij heeft overschot van gelijk en dat kunnen we dus niet blauw blauw laten.

Wat zijn de knelpunten? Landbouw, nog altijd de belangrijkste begrotingspost, ruim 50 miljard euro. De positieve evolutie daar is onmiskenbaar, vooral door de toepassing van het geïntegreerd beheers- en controlesysteem. Maar, collega's, laten we het ook duidelijk zeggen, sommige lidstaten, en met name Griekenland, weigeren in het systeem mee te stappen. Dit geld wordt dus beheerd door de administraties van de lidstaten en ik denk dat we hier naar Griekenland een duidelijk rode kaart moeten tonen. Wij moeten de eis herhalen dat de betalingen aan Griekenland wat betreft landbouwgelden opgeschort worden, totdat Griekenland eindelijk in de pas loopt.

Tweede probleem bij de landbouw is de uitbetaling - de heer Weber heeft erop gewezen, de heer Kallas is erop teruggekomen - van landbouwgelden aan golfclubs, aan spoorwegmaatschappijen, aan paardenfokkerijen, ook aan grondeigenaren, die blijkbaar geen boerende boeren zijn en die met geld van de landbouwbegroting gaan lopen. Dat zijn dan ook meestal mensen die een adellijke of een koninklijke titel hebben. Er is hier een welles-nietes-spelletje aan de gang: de heer Weber zegt dat het wel waar is, de heer Kallas zegt dat het niet waar is. Er is een hoorzitting geweest in de Commissie begrotingscontrole van het Europees Parlement, mevrouw Fischer Boel, de landbouwcommissaris zegt dat dit allemaal overdreven is, ze minimaliseert het geheel. Ik zal in de repliek van de heer Kallas, in de repliek van de heer Weber, nu eens willen horen, wat de stand van zaken is. Kan de Rekenkamer dit hard maken? Blijft ze bij die beschuldiging?

Tweede grote begrotingspost blijven de structuurfondsen. 12% daarvan had eigenlijk niet mogen worden uitbetaald, lees ik in het Rekenkamerverslag. Dit kan toch niet. Daar moeten we optreden. Vandaar ook de oproep, mijnheer de Voorzitter, aan de lidstaten, aan de regeringen van de lidstaten, want zij zijn medeverantwoordelijk. 80% van de Europese gelden worden door hen beheerd. Ik herhaal hier dus de eis van ons Parlement, van de plenaire vergadering, dat zij een verklaring moeten ondertekenen volgens welke de Europese gelden op een correcte manier zijn besteed en aldus ook hun politieke verantwoordelijkheid nemen. Denemarken, Nederland, het Verenigd Koninkrijk, hebben dat gedaan. Waar blijven de andere regeringen van de lidstaten? Waar blijft België, waar blijft Frankrijk, waar blijft Duitsland? Moeten zij niet ook eens eindelijk hun politieke verantwoordelijkheid nemen?

Volg hier het hele debat